بسیاری تصور می کنند که احراز هویت و مجوز یکسان هستند، اما آنها در واقع دو جزء متفاوت دسترسی ساده به حساب هستند.
تام یک نویسنده صنعت فین تک است که کاغذهای سفید و مقالاتی را برای Plaid ایجاد می کند. کارهای او در نشریاتی مانند فوربس، فورچون و شرکت منتشر شده است. او مشتاق آزادی است که اتحاد بین خدمات مالی و فناوری می تواند ایجاد کند.
احراز هویت و مجوز دو عبارتی هستند که اغلب به جای یکدیگر برای توصیف فرآیند دخیل در دسترسی به یک حساب استفاده می شوند. اگرچه آنها دست به دست هم می دهند و اغلب به صورت متوالی اتفاق می افتند، احراز هویت و مجوز در هدف و اجرای آنها یکسان نیستند. با ظهور فناوری‌های جدیدی که دسترسی به برنامه‌ها و پیوند دادن حساب‌ها را به طور فزاینده‌ای آسان‌تر و راحت‌تر می‌کنند، مهم است که بین این دو تفاوت قائل شویم.
احراز هویت در مقابل مجوز: تعریف شرایط و تفاوت ها
احراز هویت فرآیند تأیید هویت کاربر و توانایی آنها برای دسترسی به حساب درخواستی است. به عنوان مثال، وارد کردن اعتبار بانکی آنلاین (نام کاربری/رمز عبور) یا پاسخ به سؤالات امنیتی، با شناسایی کاربر و تأیید اینکه او همان کسی است که ادعا می‌کند، احراز هویت می‌شود.
از سوی دیگر، مجوز، مشخص می کند که کاربر چه مجوزهایی را در یک برنامه دارد. به عبارت دیگر، تعیین می کند که آنها چه کاری می توانند انجام دهند، مانند درخواست یا ویرایش داده ها. فرآیند مجوز همچنین به اشخاص ثالث اجازه دسترسی به داده ها از طرف کاربران را می دهد. به عنوان مثال، یک کاربر ممکن است به یک برنامه خدمات مالی اجازه دهد تا به تاریخچه تراکنش های بانکی خود دسترسی داشته باشد یا با استفاده از فیس بوک یا Google وارد یک برنامه شخص ثالث شود. چنین مجوزی تعاملات را آسان تر می کند، که می تواند منجر به افزایش تبدیل شود.
Airbnb از فیس بوک برای تأیید هویت آنلاین مشتریان در پلتفرم خود استفاده می کند.
احراز هویت در مقابل مجوز: روش هایی برای دستیابی به هر کدام
احراز هویت (تأیید هویت کاربر) معمولاً با وارد کردن نام کاربری و رمز عبور انجام می شود. احراز هویت سنگ بنای امنیت آنلاین است زیرا تضمین می کند که کاربر صحیح به اطلاعات درخواستی - اغلب حساس - دسترسی دارد. روش های دیگر احراز هویت عبارتند از اسکنر اثر انگشت، سوالات امنیتی، اعتبار حساب بانکی و شماره پین.
احراز هویت دو عاملی (2FA) یک روش محبوب برای افزایش اقدامات احراز هویت کاربر است زیرا امنیت را تقویت می کند و پتانسیل کلاهبرداری را بسیار کاهش می دهد. هنگام استفاده از 2FA ، یک کاربر نام کاربری و رمز عبور خود را وارد می کند ، سپس دریافت یک رمز عبور یک بار (OTP) ارسال شده به ایمیل یا پیام متنی خود را قبل از دسترسی به حساب خود تأیید می کند.
مجوز (دسترسی به داده ها) در بین برنامه هایی که هدف از آن بهبود زندگی مالی کاربران است ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این امکان را به کاربران می دهد تا به اطلاعات بانکی خود در هر برنامه مورد نظر برای به اشتراک گذاشتن آن دسترسی پیدا کنند و به آنها دسترسی به ابزارهای مالی که می تواند به مواردی مانند بودجه ریزی ، سرمایه گذاری در بورس سهام یا تهیه برنامه ای برای خارج شدن از بدهی کمک کند ، دسترسی پیدا می کند.
→ به یک حساب کاربری سریعتر و جریان سوار شدن نیاز دارید؟Plaid Auth ارائه می دهداحراز هویت حساب بانکی فوریهنگامی که کاربران با اعتبار حساب بانکی خود ارتباط برقرار می کنند.
کانون توجه Fintech
آخرین بینش ها و تجزیه و تحلیل عمیق در مورد آینده مالی دیجیتال را دریافت کنید
چندین روش وجود دارد که توسعه دهندگان از آنها استفاده می کنند تا مجوز یکپارچه و ایمن را فعال کنند. Tokenization روشی مجوز است که یک "نشانه" غیر حساس برای اطلاعات حساس ، مانند اعتبار حساب بانکی کاربر را جایگزین می کند. Tokenization به یک برنامه شخص ثالث اجازه می دهد تا بدون ذخیره یا حتی دیدن اطلاعات ورود به سیستم کاربر ، به حساب بانکی کاربر دسترسی پیدا کند ، بنابراین آن را ایمن نگه می دارد.
OAUTH یک روش نشانه گذاری در حال رشد برای برنامه های مالی است. این اعتبار کاربر را با برنامه شخص ثالث و نه واسطه های معتبر به اشتراک می گذارد ، در عوض این داده های حساس را تنها با بانک و کاربر ترک می کند. OAUTH از مبادله ای بدون نمایش - یک لایه اضافی که تجربه مجوز را در برنامه حفظ می کند - برای بهبود و ساده سازی فرایندی که می تواند دست و پا گیر و گران قیمت برای موسسات باشد ، استفاده می کند.
→ می خواهید هنگام رسیدگی به الزامات KYC ، با کلاهبرداری مبارزه کنید؟شطرنجتأیید هویتکمترین تجربه تأیید هویت اصطکاک موجود است.
احراز هویت در مقابل مجوز: خط پایین
احراز هویت و مجوز اغلب گیج می شوند زیرا عملکردهای مشابهی دارند و مخفف "Auth" را به اشتراک می گذارند. و در حالی که آنها معمولاً در کنار هم به کار می گیرند (یعنی مجوز تقریباً هرگز بدون احراز هویت کاربر امکان پذیر نیست) ، مهم نیست که آنها را در هم بزنید. فن آوری های جدید با هدف اعطای دسترسی به برنامه های شخص ثالث به داده هایی که به آنها در از بین بردن اصطکاک برای کاربر کمک می کند ، در هر دو روش تأیید اعتبار و مجوز به طور جداگانه بهبود می یابند.
